Γειά σου

Αν σε είχα, που δε θέλω να σε έχω, δε
Θέλω να έχω τίποτα.

Τέλος πάντων αν, δηλαδή,
Αν τα καταφέρναμε να προσπεράσουμε τα πρώτα
Εμπόδια της ανθρώπινης γνωριμίας

Θα σου πρόσφερα όλο μου
Το χρόνο απλόχερα όπως προσφέρει ο Θεός
Απλόχερα τη βροχή στους διακονιάρηδες στη λεωφόρο.

Θα ήμουνα εκεί να σου τραγουδήσω χαυνός
Τη νύχτα. Καθώς κοιμάσαι κι όλα τα σήματα,
Είναι σκουπίδια. Ξάγρυπνος ανάμεσα
Στους τενεκέδες τους εγώ θα επέμενα
Να σου τραγουδώ.

Έχω χάσει το δρόμο μου. Έχω χάσει το σπίτι μου.
Μόνο εσύ μου θυμίζεις ποιός είμαι. Κι αυτό
Δε θα σου το συγχωρήσω ποτέ. Ήρθες όπως
Εκείνοι οι ενοχλητικοί πόνοι στη μέση.
Οι αποστάξεις του αρώματός σου μένουν στα μύχια.
Με αποδυναμώνουν.

Έχω κακογεράσει. Θυμωμένα. Μέσα στα πείσματά
Μου, μέσα στο γινάτι, την οργή για ελευθερία
Και δικαιοσύνη. Έχασα την ανθρώπινη συμπόνια.
Δε δίνω δεκάρα τσακιστή για σένα. Στη δημοκρατία
Του δολάριου είμαστε όλοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες
Λίγο πριν την αυτοχειρία.

Η αγάπη είναι ένα γεγονός τόσο απαράμιλλο. Λένε.
Ναι, δεν έχει πρόσημο. Χωράει όπως ο πούστης σε
Κάθε σπιτικό σε κάθε τζάκι σε κάθε κράτος.
Έκλεισα τη τηλεόραση και τη λησμόνησα. Βλέπεις.
Για αυτό σου ξαναλέω χάρισε μου μια βόλτα
Κι εγώ θα σου δώσω όλο μου το χρόνο για το τίποτα.
Νομίζω αυτό αρκεί.

Και θα είμαι εκεί να σου τραγουδήσω, αυλός,
Το βράδυ, πάνω από το σώμα σου, όταν
Όλα τα σήματά τους είναι σκουπίδια.  ¶ 9:39 AM