Αποκάλυψη (η το μανιφεστο του Σκρουτζ)

Είναι σχεδόν σίγουρο πως ο Χριστός δεν υπήρξε. Έχω φίλους που τους το εξηγώ και στεναχωριούνται. Κι εγω στεναχωρέθηκα όταν βεβαιώθηκα. Απλά είναι θλιβερό να γνωρίζεις πως στο διάβα τόσο αιώνων οι περισσότεροι άνθρωποι πιανονται κοροιδα. Είναι θλιβερό να συνηδητοποιείς πως κοροιδεψαν κι εσενα σε ενα βαθμο.

Η αποκάλυψη αυτή φέρνει και μια άλλη ακόμα πιο τραγική. Αν είναι κάποιος να πιστεύει κάτι ή να έχει συμφερον να πιστεύει κάτι θα κανει τα παντα να το αποδειξει. Το πιο πιθανον ειναι πως θα διαστρεβλωσει ως εκει που δεν παει τα λεγομενα και τα γραφομενα αλλων ανθρωπων ή τα δικα του για να αποδειξει πως εχει δικιο. Θα φτιαξει και μια θεωρια για αυτο, θα εχει τη δικη του ερμηνευτικη προσεγγιση. Αρα το ψεμα θα κατσει πανω στο ψεμα ωσοτου να θαψει ολοτελα τα γεγονοτα.

Μεσα σε αυτο το ντελιριο...οι ζωες των περισσοτερων απο εμας παιρνουν τον προκαθορισμενο δρομο τους...η κλιμακα ξεκινα απο το αθλιο, στο αξιοθρηνητο, στο υποφερτο, αντε και μεχρι το ευχαριστο. Όλοι ζηταμε μια αποκαλυψη. Αυτο το ηξεραν απο παντα οι αετονυχηδες και μεχρι και σημερα στο βιβλιοπωλειο μπορεις να βρεις βιβλια οδηγους που θα σου αλλαξουν τη ζωη μια για παντα. Όλοι μας ζηταμε ενα φαρμακο, ελιξιριο ιδεων και πρακτικων που θα απαλυνει τους πονους και τις αγωνιες μας. Αν δεν εχετε καριερα θα σας προτεινα να στραφειτε σε αυτο το τομεα...

Τωρα είναι η στιγμη που θα επρεπε να αναφερω τη λεξη αγαπη. Όλα καταρρεουν αλλα η αγαπη μενει. Ετσι δε λενε; Λοιπον ενα αλλο κακο πραγμα που εχουμε εμεις οι ανθρωποι ειναι η μανια μας να ονοματιζουμε. Ξερω πως αυτο βοηθησε εξελικτικα, ήταν οντως πολυ χρησιμο να καταταξουμε το γυρω μας κοσμο σε διαφορα ειδη, να κοψουμε την πραγματικοτητα στα μετρα μας και να τη χρησιμοποιησουμε όταν όμως εχουμε να κανουμε με ζητημα που αφορουν στην ανθρωπινη συμπεριφορα αυτο δε λειτουργει.

Βλεπετε εγω ποτε δε μπορεσα να προσδιορισω τι ειναι αγαπη κι ουτε εχω καμια καψα να το κανω. Επισης ουδεποτε πετυχα να χαρακτηρισω καποιον ανθρωπο ως βλακα ή εξυπνο και να μη πεσω σε μεγαλο βαθμο εξω. Ξερω πως αντιπαθω ανθρωπους αλλα αυτο δε τους κανει κακους ή καλους. Επισης καμμια φορα θελω να εξουδετερωσω καποιον γιατι με τρομαζει...αν θες μπορεις να το ονομασεις μισος...αλλα δεν ειναι κατι περα απο μια αμυνα ή μια επιθεση.

Η αγαπη ομως τι ειναι. Ειναι συναισθημα; Ειναι πραξη; Αρκει να σε νοιαζομαι για να σε αγαπω και ποιο ειναι το οριο; Χρειαζεται να λησμονησω το δικο μου εαυτο; Και βεβαια αυτο ειναι εφικτο στη διαρκεια του οργασμου ή όταν συμπονας καποιον και του δινεις το ειναι σου για να τον βοηθησεις...αλλα ειναι εφικτο να ζησεις ολη σου τη ζωη μεσα σε αυτη την εκμηδενιση; Εξ' ου και ο μοναχισμος και ο μαζωχισμος και ολη αυτη η σχιζοφρενεια του συγχρονου ανθρωπου. Η αεναη εξομολογηση των τυψεων που δε σταθηκαμε αξιοι μιας ζωης εμπλεης αγαπης και αφοσιωσης.

Για τη νεα χρονια σας ευχομαι να ζησετε τις απολαυσεις και τα βασανα της ζωης απαλαγμενοι απο ολους αυτους τους σκοταδισμους...ναι πραγματι σας ευχομαι ενα ετος χωρις αγαπη...με δυναμη και σεβασμο για τις ζωες των γυρω σας και τη δικη σας...

Η αγαπη...τι κουφια λεξη...χαλκος ηχών...κυμβαλο αλαλάζον.  ¶ 11:21 PM 3 Comments