main menu
Monday, August 25, 2008
άλμπουμ με φωτογραφίες από την κατοχή
Οι πρώτες εικόνες στο βιβλίο ήταν άηχες, όπως τα βαθειά σου μάτια. Προσπαθώ να κατατάξω τα πάθη μου πάνω στο γαζωμένο δέρμα του αγκώνα μου. Μ’ έχουν φάει οι κοριοί . Δίπλα μου ένας κρητικός. Το κορμί του είναι λίγα χάδια μακριά από έναν άγγελο.
Σε θυμάμαι. Σου έκανα έρωτα σα γάιδαρος. Κάποια στιγμή η κωμωδία μπαίνει τόσο πολύ στο χαρακτήρα σου, ώστε δεν έχεις άλλο μέσο να εκφραστείς πέρα από το γέλιο. Κι ας πονας...
Πορνό στα κινητά. Ερασιτεχνικά βίντεο ελληνίδων λολίτων...η διαχρονική μας ανάγκη να συλλάβουμε την εικόνα, τη γεύση την όσμη του διαβόλου με κάποιο μέσο.
Εγώ ήμουν πάντα παραδοσιακός. Είχα αφήσει τις πιο οργιαστικές μου φαντασιώσεις για το γάμο μας. Χωρίσαμε κατάκοποι, νέοι και πολύ δυστυχισμένοι όπως ακριβώς τα παιδιά της κατοχής στις φωτογραφίες.
Είναι αλήθεια εν τέλει...ζούμε τις φωτογραφίες που μας μάγεψαν. Κι ας πονούμε... ¶ 10:28 AM 3 Comments
Οι πρώτες εικόνες στο βιβλίο ήταν άηχες, όπως τα βαθειά σου μάτια. Προσπαθώ να κατατάξω τα πάθη μου πάνω στο γαζωμένο δέρμα του αγκώνα μου. Μ’ έχουν φάει οι κοριοί . Δίπλα μου ένας κρητικός. Το κορμί του είναι λίγα χάδια μακριά από έναν άγγελο.
Σε θυμάμαι. Σου έκανα έρωτα σα γάιδαρος. Κάποια στιγμή η κωμωδία μπαίνει τόσο πολύ στο χαρακτήρα σου, ώστε δεν έχεις άλλο μέσο να εκφραστείς πέρα από το γέλιο. Κι ας πονας...
Πορνό στα κινητά. Ερασιτεχνικά βίντεο ελληνίδων λολίτων...η διαχρονική μας ανάγκη να συλλάβουμε την εικόνα, τη γεύση την όσμη του διαβόλου με κάποιο μέσο.
Εγώ ήμουν πάντα παραδοσιακός. Είχα αφήσει τις πιο οργιαστικές μου φαντασιώσεις για το γάμο μας. Χωρίσαμε κατάκοποι, νέοι και πολύ δυστυχισμένοι όπως ακριβώς τα παιδιά της κατοχής στις φωτογραφίες.
Είναι αλήθεια εν τέλει...ζούμε τις φωτογραφίες που μας μάγεψαν. Κι ας πονούμε... ¶ 10:28 AM 3 Comments
Friday, August 22, 2008
Thursday, August 14, 2008
Δον Χουαν
είναι πολύ δύσκολο το ξέρω να
κρατήσεις τη ζωή σου μέσα στη δική σου ατμόσφαιρα
χωρίς να καταχωρείς φωτογραφίες σε ομαδικά άλμπουμ
όπου μιμείσαι τον κάθε μαλάκα της τηλεόρασης ή των περιοδικών
είναι πολύ δύσκολο το γνωρίζω να παραμένεις εύστροφος και
εντυπωσιακός όπως ο κομπέρ του τσίρκου, διαφυλάσσοντας τις
δικές σου ανομολόγητες διαστροφές, χωρίς να αγοράζεις καπότες με
κέρατα κι άλλες τέτοιες αηδίες
είναι δύσκολο, σχεδόν μοιραίο, να είναι το φιλί απ' το στόμα σου
μία κάθοδος, απότομη, στην καταπακτή της μοναξιάς,
να με αγαπάς και να με οδηγείς στην απόγνωση.
¶ 8:25 AM 2 Comments
είναι πολύ δύσκολο το ξέρω να
κρατήσεις τη ζωή σου μέσα στη δική σου ατμόσφαιρα
χωρίς να καταχωρείς φωτογραφίες σε ομαδικά άλμπουμ
όπου μιμείσαι τον κάθε μαλάκα της τηλεόρασης ή των περιοδικών
είναι πολύ δύσκολο το γνωρίζω να παραμένεις εύστροφος και
εντυπωσιακός όπως ο κομπέρ του τσίρκου, διαφυλάσσοντας τις
δικές σου ανομολόγητες διαστροφές, χωρίς να αγοράζεις καπότες με
κέρατα κι άλλες τέτοιες αηδίες
είναι δύσκολο, σχεδόν μοιραίο, να είναι το φιλί απ' το στόμα σου
μία κάθοδος, απότομη, στην καταπακτή της μοναξιάς,
να με αγαπάς και να με οδηγείς στην απόγνωση.
Friday, August 08, 2008
ότι τι; όχι μια, δυο και τρεις και τέσσερεις και 100 φορές
θα ξαναγαμούσα τις ίδιες χυσογλύφτρες...τις κόβω στις
φωτογραφίες και μετράω σε ποιανής το στόμα έβαλα το
πουλί μου πιο βαθειά
την αλήθεια; δε χρωστάω σε κανένα πούστη. μα το θεο.
έχω πληρώσει για ακόμα δέκα ζωές...για ότι κι αν κάνω
ακόμα κι αν ήμουνα μπάσταρδος που ποτέ δεν ήμουν, ακόμα
κι αν έκανα κακό στα ίσια σε ανθρώπους που δε φταίνε σε τίποτα
θα είχα το δίκιο με το μέρος μου. Για όλο τον πόνο, τα νεύρα, την
απόγνωση. Δε χτυπάω τατού ξωτικά, τοτέμ κι αλλές μαλακίες γιατί
το δέρμα μου έχει τη δική του ζωγραφική. Πάλεψα με όλους και με όλα
και είμαι ζωντανός. Το μόνο που κουβαλάω είναι ένας χρυσός σταυρός . ¶ 7:12 AM 1 Comments
θα ξαναγαμούσα τις ίδιες χυσογλύφτρες...τις κόβω στις
φωτογραφίες και μετράω σε ποιανής το στόμα έβαλα το
πουλί μου πιο βαθειά
την αλήθεια; δε χρωστάω σε κανένα πούστη. μα το θεο.
έχω πληρώσει για ακόμα δέκα ζωές...για ότι κι αν κάνω
ακόμα κι αν ήμουνα μπάσταρδος που ποτέ δεν ήμουν, ακόμα
κι αν έκανα κακό στα ίσια σε ανθρώπους που δε φταίνε σε τίποτα
θα είχα το δίκιο με το μέρος μου. Για όλο τον πόνο, τα νεύρα, την
απόγνωση. Δε χτυπάω τατού ξωτικά, τοτέμ κι αλλές μαλακίες γιατί
το δέρμα μου έχει τη δική του ζωγραφική. Πάλεψα με όλους και με όλα
και είμαι ζωντανός. Το μόνο που κουβαλάω είναι ένας χρυσός σταυρός . ¶ 7:12 AM 1 Comments
