νεα μοναξια

Ξυπνησα αργα. Οχι στο κρεβατι μου.
Ουτε στο κρεβατι καποιας ερωμενης.
Απο το παραθυρο ακουγοταν ψαλμος εκκλησιας.

Η τελευταια μου αναμνηση ηταν που
ετρεχα σ' ενα σκοτεινο δρομο
να ξεφυγω απο τους αστυνομικους.

Εψαξα το παλτο μου. Ολες οι τσεπες
αδειες. Αφραγκος. Το μαχαιρι μου
κι αυτο ελειπε. Εκδορες στον αυχενα.

Κοιταξα γυρω. Τιποτα δε μου θυμιζε
τιποτα. Κι η γλωσσα με την οποια
εκανα τις σκεψεις μου ακουγοταν τεχνικη, ξενη.

Θυμηθηκα πως ειμαι αθεος. Με μια θεωρητικη
συμπαθεια προς το Σατανα βεβαια. -μια χειρονομια
ελευθεριας. Τι ηθελαν τοτε οι ψαλμοι;

Κοιταξα απο το παραθυρο. Τα συννεφα
ηταν χρυσα. Ο αερας μυριζε φρεσκο
ψωμι και καμμενη βενζινη.

Ενας αγροτικος δρομος απλωνοταν
περα στον οριζοντα. Δεκαδες ανθρωποι
εσκαβαν τη γη λατρευτικα.

Εψαξα ενα καθρεφτη να δω
το προσωπο μου. Μου περασε
η σκεψη πως δεν ημουν πια εγω.

Κοιταξα μεσα στο εσωρουχο μου.
Αυτος ηταν ο ιδιος αν οχι ακομα
πιο θηρειωδης και ατιθασος.

Ο Καστανεντα συμβουλευε για
να μη χασεις το δρομο σου
στα ονειρα να κρατας το πουλι σου.

Δεν ειχε κι αδικο. Το κρατησα λοιπον
κι εγω σφιχτα, κατεβηκα στην εισοδο
κι ανοιξα την πορτα, ολομοναχος, στο ονειρο.  ¶ 12:59 AM 3 Comments

  Lust

Έχω καταλάβει κάτι εδώ και πολύ καιρό. Ο έρωτας είναι ένα μεγάλο φίδι, με δεκάδες βαγόνια πίσω του. Έρπεται αργά –όλες οι αισθήσεις στην ουρά του-...τα παιδικά σου εξανθίματα, η τούρτα των γεννεθλίων, το αργό βάδισμα ενός πούμα σ' ένα ντοκυμαντερ στην τηλεόραση, όλα κατά κάποιο τρόπο τον συνθέτουν...τον αδικαιολόγητο, τον ασυγχώρητο έρωτα σου... τον οπτό σου πόθο, όπως του πορνόγερου, για το κορίτσακι με τις κοτσίδες.  ¶ 9:05 AM 3 Comments