drive-in
Οδηγώ καταμεσήμερο και νιώθω ευτυχισμένος, μια σκέτη
...ανθρώπινη ευτυχία. Φαίνεται να πήδηξα μερικούς αιώνες
Μπροστά, περισυνέλλεξα τα ερείπια μου και σηκώθηκα. Για χάρη σου.
Δεκάδες κατεστραμμένα μέλη, με το μηχανισμό, με τον ιδρώτα μου
Τρεκλίζουν σα το σκουριασμένο ρομπότ. Ανεβαίνω με κλαγγές και
θόρυβο το δρόμο. Είναι αύγουστος κι η θάλασσα πλάι είναι τα μάτια του Θωρ.
Βήχω τα λόγια της αγάπης. Μιλώ όπως οι βάτραχοι, όπως οι κακοί
Στις ταινίες φαντασίας. ‘Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ’ μέσα από το σωρό
Με τα παλιοσίδερα, μέσα απ’ το βαρέλι...μανσάρω ολομόναχος το βράδυ.
Και μετά στο κρεβάτι, είμαι σχεδόν και πάλι σωρός. ενώνω τα οστά.
και σιγά σιγά γυρίζω το τροχό ωσότου να υγρανθείς...η παλιά μου ψυχή
υπάρχει... Τρομαχτικό, αν το σκεφτείς, μετά από τόσο καιρό.
Υπάρχει εκεί. Από κάτω, από μέσα. Mια γριά, μάγισσα ψυχή
που τραγουδάει και χορεύει διαβολοτραγούδια. Δε σέβεται, δε σέβεται ούτε εμένα
Ούτε εσένα. Xωρίς σταματημό, μας σπρώχνει, μας ρυμουλκεί στους κάμπους.