politics
Είμαι πάρα πολύ καταδεχτικός άνθρωπος. Δεν έχω μέσα μου πραγματικό μίσος για κανένα και για τίποτα. Ποτέ μου δε θα έκανα εσκεμμένα κακό σε άνθρωπο. Ρύθμισα όλες τις πλευρές της ζωής μου με τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιώ στο μέγιστο τις προσωπικές μου επιθυμίες χωρίς να βλάπτω τους γύρω μου. Με τον καιρό, μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας καταλάγιασε μέσα μου η οργή, οι πόθοι, η απαίτηση για το οτιδήποτε. Άλλοτε ο έρωτας μου φαινόταν πως είναι μια καταδυνάστευση, ένας πνιγμός μέσα στα δίχτυα της μοίρας μου. Άφηνα πρόσωπα να με ακολουθούν, να με στοιχειώνουν. Η μαγεία του πάθους...κατά ένα τρόπο η ζωή μου μεγεθύνονταν, ήταν μεγαλύτερη από μένα, κατακλυσμιαία όπως τα σύννεφα, η βροχή, οι ορμητικοί χείμαρροι. Όμως αυτά τα άφησα στο παρελθόν. Δεν ήταν ζήτημα απόφασης. Δεν ήταν κάτι που αποφάσισα σε μια στιγμή...ήρθε με την πάροδο του χρόνου, μεγάλωσε μέσα μου.
Κοιτούσα τις φωτογραφίες ενός νεαρού τις προάλλες. Φίλος της μικρής αγαπημένης ανηψιάς μου. Μετά από χρόνια ένιωσα ξανά μέσα μου έντονο πόνο. Ζήλεψα τόσο πολύ που δε μπορούσα να το πιστέψω. Ζήλεψα τη νεότητά του, την ομορφιά του. Φαινόταν τόσο αγνός, τόσο θυμωμένος, τόσο προσβλητικός στους γύρω του. Εγώ δεν είμαι πια έτσι. Δε μπορώ να θυμώσω όσο κι αν επιθυμώ μια όμορφη γυναίκα. Δε νιώθω νεύρα όπως παλιά. Μπορώ να την παρακολουθώ οσότου να αφομοιωσώ ολοκληρωτικά το σχήμα του σώματός της αλλά δε θα οργιστώ, δε θα ποθήσω. Λοιπόν η ζήλια είναι ένα άχρηστο συναίσθημα. Αυτό το έχω αποφασίσει εδώ και πολύ καιρό. Το πολύ να σε βοηθήσει να κινητοποιηθείς να αποκτήσεις αυτό που ποθείς ή να το ξεπεράσεις ή στις χειρότερες των περιπτώσεων να βαλθείς να το εξολοθρεύσεις.
Αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές δε θα έγραφα τώρα δε θα υπήρχε λόγος. Αν ήμουν νεότερος, θα βρισκόμουν σε κάποιο γυμναστήριο. Θα ξύριζα τα γεννητικά μου ΄ργανα μου, θα κολυμπούσα, θα διάβαζα φιλοσοφία για να έχω να πω κάτι βαθύ...θα έκανα τα πάντα. Αν υπήρχε χρόνος θα έκανα τα πάντα. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Εγώ είμαι γέρος. Είμαι πλυμμηρισμένος από αγάπη κι από κατανόηση. Όταν παίζουν πιτσιρίκια γύρω μου γελώ σα να με γαργαλούν. Ένας κήπος με όμορφα λουλούδια με κάνει να ανατριχιάζω. Ξύπνω νωρίς, μ αρέσει να βαδίζω στην ακτή. Δε θέλω να αλλάξω τίποτα δε θέλω να αποκτήσω τίποτα...έτσι κι αλλιώς σε λίγο θα φύγω.
Όπως έχουν τα πράγματα δεν υπάρχει διέξοδος. Τουλάχιστον για να είμαι ειλικρινής δεν υπάρχει καλή διέξοδος. Να γίνω νέος είναι αδύνατο. Να πάψω να ζηλεύω είναι επίσεις αδύνατο. Λαχταρώ με όλη μου τη δύναμη να είμαι και πάλι αυτός που υπήρξα.... Πάνω στο κρεβάτι, να κάνω έρωτα ασταμάτητα, να της κρατώ το χέρι το βράδυ, τυφλός από το πάθος μου για το σώμα της. Να την οδηγώ μέσα από τον κόσμο σ ένα δωμάτιο κλειστό. Καλά κρασιά... Αφού δε μπορώ να ξεπεράσω τη ζήλια μου λοιπόν παραγωγικά αποφάσισα να γίνω ο κακός της ιστορίας. Η μετα θάνατον σωτηρία μου δε με απασχολεί έτσι κι αλλιώς. Αποφάσισα λοιπόν να γνωρίσω αυτό το νέο που υπήρξε η αφορμή της παρέκλισης μου από την ευπροσήγορη ζωή μου. Να τον γνωρίσω και να του κάνω τη ζωή του κόλαση...απελπιστική, μονότονη και ανέξοδη...όπως τη δικιά μου.