Διαβάζω στην πλαζ...'οι ανομίες της αγάπης'. Είμαστε όλοι θύματα της. Εγώ δε έχω κάνει σκοπό της ζωής μου να υποταχτώ στη θέληση της...εως θανάτου. Ανασηκώνομαι και βλέπω γύρω μου...'τι ένδιαφέρον να 'χουν άραγε ένα μάτσο ξεβράκωτοι κώλοι, τι μου τους προτάσσουν έτσι κατάμουτρα;'...σκέφτομαι.

Πίθηκοι και πιθηκίνες στις πετσέτες, φοράνε γυαλιά ηλίου, πίνουν φραπέ και παριστάνουν με κάθε τρόπο τους ανθρώπους. Οι δε γριες με τα βυζιά τους να κρέμονται -σαν επίτροποι της εκκλησίας- από τα σάψαλά τους... Καλοκαίρι. Ο Κωμικός συγγραφεας των εποχών. Ευτελίζει κάθε πάθος...

Αφοσιώνομαι στο βιβλίο μου. Φλέγομαι κι απ' έξω κι από μέσα. Παρακαλάω να γυρίσεις  ¶ 4:54 AM 2 Comments

  Υδροδοχείο (test)

Κοιτάζω φωτογραφίες φίλων και συμμαθητών και διαπιστώνω πως γερνάμε. Δεν έχουν ακόμα σχηματιστεί εντελώς, αλλά διακρίνονται ευκρινώς οι δράκινες πτυχές, οι ρυτίδες, τα βαθουλώματα.

Υπάρχει άραγε κάτι που να μπορέσει να μας κρατήσει νέους;

Στη νυχτερινή εκπαίδευση οι μορφές των φαντάρων, ευθυτενείς λοστοί σκιάς. Έπειτα στα τέσσερα -το πάτημα της γάτας-, κίναιδοι που χαχανίζουν όπως το νερό στα λουτρά. Ύπνος ομαδικός.

Ο κοκορόμυαλος χωριάτης, γέρνει στο ράντζο με μελαγχολία. Μπορώ να δω τα φιλιά της μαμάς του ακόμα στο πρόσωπο. Είναι αποκρουστικός με αυτό το έκζεμα γύρω από τα χείλη του. Παρόλαυτα τον κοιτώ με επιμονή...

Ανθυπολοχαγοί και διμοιρίτες...οι τροφοί των ελλήνων αρσενικών. Πολλοί από αυτούς, οι παλαιότεροι, παίρνουν τη μορφή μητέρας, πλαδαρές κοιλιές και βυζιά...σε επιτιμούν και στενοχωριούνται, σε χαιδεύουν στο σβέρκο.

Ο στρατηγός είναι ο πατέρας. Ένας μαλάκας δηλαδή που εμφανίζεται μια φορά την εβδομάδα κι αν...

Κάποια στιγμή στο θάλαμο, λίγο πριν τον ύπνο, αφ' ης στιγμής κατευνάσουν τα πολλά αστεία η ψυχή μου αρχίζει και κυλάει έξω από το σώμα μου, σα να φεύγει νερό από το παγούρι...

Σκέφτομαι πως αυτό το άδειασμα είναι το ελιξήριο της νεότητας.  ¶ 4:19 PM 5 Comments