Διαβάζω στην πλαζ...'οι ανομίες της αγάπης'. Είμαστε όλοι θύματα της. Εγώ δε έχω κάνει σκοπό της ζωής μου να υποταχτώ στη θέληση της...εως θανάτου. Ανασηκώνομαι και βλέπω γύρω μου...'τι ένδιαφέρον να 'χουν άραγε ένα μάτσο ξεβράκωτοι κώλοι, τι μου τους προτάσσουν έτσι κατάμουτρα;'...σκέφτομαι.
Πίθηκοι και πιθηκίνες στις πετσέτες, φοράνε γυαλιά ηλίου, πίνουν φραπέ και παριστάνουν με κάθε τρόπο τους ανθρώπους. Οι δε γριες με τα βυζιά τους να κρέμονται -σαν επίτροποι της εκκλησίας- από τα σάψαλά τους... Καλοκαίρι. Ο Κωμικός συγγραφεας των εποχών. Ευτελίζει κάθε πάθος...
Αφοσιώνομαι στο βιβλίο μου. Φλέγομαι κι απ' έξω κι από μέσα. Παρακαλάω να γυρίσεις