love is the only solution
πάνω που νόμιζα πως είχα βρει την άκρη
πάνω που είχα αποφασίσει πως είμαι πουλημένος
εντελώς. σαν παλιά καλή πουστάρα, λίμαρα τα νύχια μου
και περίμενα την καταιγίδα, την καταιγίδα να μας πνίξει
όλους
πάνω που είχα γυρίσει όλο τον κόσμο κι είχα
αποφασίσει πως δε με χωράει πουθενά. Πάνω που
συμμάζεψα την ουρίτσα μου σε ντουλάπες, σε νεροχύτες
σε λουτρά...όπως όλοι οι ποντικοί.
πάνω που το αριστούργημα μου έφτανε στο τέλος του,
πάνω που είχα ψήσει την κοληττή σου να μου κάθεται
όταν εσύ κοιμάσαι, να με γλύφει σιωπηλά για να μην πάρεις
είδηση και ξυπνήσεις.
πάνω που όλα ήταν μια χαρά τακτοποιημένα. έτρωγα λεφτά
με τη σέσουλα. κάπνιζα τα πιο καλά τσιγάρα, ρούφαγα τις
κόκες μου και έφευγα στα 180 με το μαύρο μου 16κύλινδρο
θηρείο
αχ, δεν ήταν να δω γέρο, φτωχό, και γενικώς αναξιοπαθούντα
και να μη ξεραθώ στα γέλια -κι ακόμα δηλαδή-
πως σέρνονται από εδώ κι από εκεί και συντηρούνται
με τα ψίχουλα.
τα είχα όλα κανονίσει. Μωρό μου τα είχα όλα κανονίσει.
στράγγιξα την καρδιά μου απ' το αιμα. χόρτασα
τα κλασσικά κείμενα. και το παιδικό
μου πάθος για ακροβάτριες το ζούσα ξανά με ξέκωλες ρωσίδες στην Πειραιώς.
πάνω που είχα λήξει. Είχα απομείνει επιτέλους ατόφιος, εξηγησημος σε μια λέξη.
πετούσα τη ζωή μου στα μούτρα Του κι έφευγα. πάνω που είχα καταλήξει.
ξύπνησα ένα βράδυ...
το κρεβάτι μου...είχε σηκωθεί από το πάτωμα.
είχα αρρυθμίες. Κάπως σα να πνίγομαι...δε ξέρω. Λες κι είχε πειράξει
ο Πικασσό τα σωθικά μου, αλλού η καρδιά αλλού τα μάτια.
ξύπνησα ένα βράδυ...και φώναξα για αγάπη