Μισώ τις αποκριές με τον ίδιο τρόπο που μισούν οι ναυτικοί τα θεοφάνεια. Κάτι τέτοιες εορτές σου αφήνουν το μόνιμο στίγμα
Οι ψαλμοί προς τον επουράνιο, τα γυμνάσια των κολυμβητών προτού αρπάξουν το σταυρό...αποπλάνητικες καταστάσεις. Βρίσκεις τον εαυτό σου μετά από χρόνια σ’ ένα μεταγωγικό να καπνίζεις το ένα τσιγάρο πάνω στ’ άλλο και να βλαστημάς τη τύχη σου
Έτσι κι εμένα η κραιπάλη, η παρενδυσία, το ότι όλες οι γυναίκες συμπεριφέρονται σαν πουτάνες -οι πορδές της καραμούζας- μου πήραν τα μυαλα. Μαγέυτηκα! Και βρίσκω τώρα τον εαυτό μου... ας μην πω καλύτερα. Ο καθείς εφ' ω ετάχθη.