Πεθύμησα εκείνο το μπλουζάδικο στο Λονδίνο. Το Γαλατσιώτη πιτσιρικά που μου έστριβε τσιγάρα για να δούμε τον Μπελ Μοντό στην κρεβατοκάμμαρα των γονιών του. Πεθύμησα τις γκόμενες του συνασπισμού που έχουν τους πιο ωραίους και άπιαστους κώλους. Πεθύμησα το μωρό μου ν.1 , το ν.2 , το ν3 και το ν4. Πεθύμησα που σε καθένα αναγνώριζα κι έβλεπα και το επόμενο και το προηγούμενο. Πεθύμησα να λέω τα αστεία μου επί τόπου. Πεθύμησα να μη χρειάζεται να δηλώσω τη μαύρη μου απόχρωση με λόγια. Βαρέθηκα το Μαιν Μενου και πεθύμησα το Σάββα.