Ιλίσια

Στο ξενοδοχείο Ιλίσια, μ' ένα πειρατικό βιβλίο
στο κομοδίνο και ένα κουτάκι αντιβιοτικά
μάθαμε ότι ο Νίκος,
θα είναι πολύ φορτωμένος αυτό το Σαββατοκύριακο
για να μας συναντήσει

Είναι βλέπεις οι ασκήσεις ευαισθησίας που κάνει
που τον έχουν αναγκάσει σε αυστηρό πρόγραμμα
-όλα οι άνθρωποι όταν τείνουν να γίνουν καθίκια, επικαλούνται
την ευαισθησία, με τον ίδιο τρόπο που επικαλούνται οι ιμπεριαλιστές
την παγκόσμια ειρήνη και τη δημοκρατία πριν την κήρυξη του πολέμου-

Ας είναι, όπως είπα, στο ξενοδοχείο Ιλίσια με τα φάρμακά μου
και με το πειρατικό μου βιβλίο, συνηδητοποιώ πια πως είχα δίκιο
για όλα
οι εμπνευσμένοι φίλοι και φίλες, έχοντας λιώσει το κορμάκι τους
για το καλό της ματαιοδοξίας τους, θα μας ζητήσουν τώρα και τα ρέστα

Που είναι οι χάρτες, φωνάζουν, -δώσε μου μια γουλιά ρούμι, -μα είσαι ένα μάτσο
κόκαλα γλυκιά μου δεν πάει κάτω.
 Τα λεφτά, η δόξα.
Τα όνειρα! αλίμονο τα όνειρα.
Βλέπω το κουτί με τα αντιβιοτικά, τα πόσιμα για το στομάχι και σκέφτομαι
πόσο δίκιο είχε αυτός ο γέρος θαλασσόλυκος
-αν υπάρχει ένας πειρατής που έχει ανάγκη από φάρμακα, είμαι εγώ.
έτσι είχε πει.
Σοφός ήταν. Έτσι νιώθω κι εγώ

Αδέρφια δεν είμαστε όλοι για τις ίδιες δουλειές. Ποια σπόντα σας έστειλε
στη θάλασσα? Τέτοιες μούρες έχουν οι ράφτες κι οι μοδίστρες. Εμείς στη φουρτούνα
ξαπλώνουμε στη σάλα και στουμπώνουμε στο ρούμι. Εμείς περιμένουμε μονάχα να πνιγούμε
και να σφάξουμε. Εσείς κυρίες, εσείς οι ασκούμενες στην ευαισθησία, με τι αρχίδια
θα αντικρύσετε το θησαυρό?

Στο ξενοδοχείο Ιλίσσια, λίγο μετά το πρωινό
Στο ανσανσέρ, στο μεγάλο καθρέφτη του, είδα το είδωλο μου
είδα τη θάλασσα, το μαύρο πετσί, τη νησιώτικη αναπηρία μου
τα πειρατικά χρυσά μου μάτια