μα σ'όλα πρέπει να τολμώ έτσι φτωχιά που είμαι ξυπνάω το πρωί και βλέπω
το σώμα μου στον καθρέφτη, κι
αναρωτιέμαι πως γίνεται κι όλα
τα όμορφα χαραμίζονται σε αυτό τον κόσμο.
σε αγαπώ. τόσο απλά. και μη μου
στέλνεις το μαλάκα τον Οικονομόπουλο
να μου πει φιλοσοφίες για την αγάπη.
είσαι στα καλά σου; είναι ξανθός.
πριν πολλά χρόνια είχα ερωτευτεί παράφορα.
άκουσε με. δεν είχα ερωτευτεί κάποια. είχα
ερωτευτεί τον εαυτό μου μέσα από κάποια άλλη.
κι έγραφα όμορφα για μένα. για τον πόνο μου.
η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου. ένας φίλος
μου πρότεινε λοβοτομή. πήγα στο νοσοκομείο
κι έκανα περιτομή. έτσι είμαι.
στα δύσκολα επιστρέφω στο πουλί μου.
τώρα έχω ερωτευτεί αληθινά. γράφω απαίσια.
αλλά τα πόδια μου τρίζουν στο έδαφος.
είμαι όπως οι γέροι στους δρόμους.
αργός και θυμωμένος.
λέγε με ανισσόροπο, λέγε με ότι θες.
βλέπεις δεν έχει σημασία τι λένε οι άλλοι.
ή τι πιστεύουν οι άλλοι. η καρδιά μου
το ξέρει τι νιώθω.
και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα
ζήσω και δε θα συμμαζέψω τίποτα
από τις συμφορές που μου έφερε
το πάθος μου για σένα.
γιατί το λεγαν και οι αρχαίοι μας
πρόγονοι. λυσιμελής. έτσι είναι ο έρωτας
μόνο μπελάδες φέρνει. κι έχοντας κάλα
γνώση του τι θα πει αυτό...έχω τα κότσια...
να σου λέω σ'αγαπώ
(ο τίτλος είναι στίχος της Σαπφούς)