Ένα με τα τέρατα


Θα διηγηθώ τον εαυτό μου ξανά από την αρχή. Θα επαναλάβω επ' αόριστον. Ωσότου ο εαυτός να γίνει μία αρμόνικα πιθανοτήτων. -όπως τα πλοία με τα αναμμένα φώτα στο σούρουπο-

Τα τέρατα

Ευτραφής κύριος που μόλις βγήκε από το μπάνιο του στη θάλασσα. Φοράει στενό μαγιό. Τα προγούλια του κρέμονται, οι κοιλιές του κρέμονται, τα χέρια του παχιά κι ελαστικά. Μοιάζει με μαλάκιο, έχει ένα χοντρό κουκούλι γεμάτο άμμο και μελάνη αντί για γεννητικά όργανα. Μπαίνει σε μια κλούβα...'Ταπετσαρίες, ψευδοροφές'. Λαικός και αθλητικός και άσχημος. Ένα τέρας στον πάτο. Σκέφτομαι πως το βράδυ θα βγάζει το πλοκάμι του και θα το μοστράρει επιδεικτικά στη σύζηγο...


Γοργόνα με πεσμένο κώλο και καουμπόικες μπότες. Το άρωμα της μυρίζει καμφορά. Αλλάζει το βρακί της στα αποδυτήρια της πλαζ. Το βρακί της -το χρησιμοποιημένο- μυρίζει έντονα. Δεν είναι μόνο η μουνίλα, από τις διαδοχικές εκκρίσεις...ούτε ο ιδρώτας, ούτε η πρωκτική βλέννα. Είναι μια μουσική από τα κοχύλια, που κουβαλά.

Κωλόγρια ταμπουρωμένη μέσα σε μια μωβ κελεμπία. Η άσπρη της κεφάλη θυμίζει την κάρα του Πάπα. Ανέρχεται στα βότσαλα αργά, με συντετριμμένο πρόσωπο. Ρυτίδες και μορφασμοί αυστηρού κληρικού. Οι χνουδωτές πλάτες των αλβανών προβάλλουν στην άμποτη. Τα χερουβείμ της...




Οδηγώ ακόμα, ακούω το μεγάλο ερωτικό. Ο έρωτας μαζί σου ήταν περίεργος. Το μουνί σου ήταν πιο ζεστό απ' ότι περίμενα. Προτιμώ θερμοκρασία δωματίου. Νιώθω λίγος. Νιώθω παραμορφωμένος...οι δυο ωκεανοί μαυρίζουν γύρω από τα μάτια μου. Di rider finirai pria dell' aurora. Δε θρηνώ την απώλεια του έρωτα, ούτε το σώμα- τι υπέροχα σώμα- τι κώλος, τι χείλη. Θρηνώ την απώλεια του γέλιου. Και του δικού μου και του δικού σου.  ¶ 7:35 PM 4 Comments

 

I

Όταν ψάχνεις να βρεις το μυστικό

Πίσω από κάποια μοναδική γυναικεία μορφή – κάποια που

Έχει τα χείλη όπως τις όχθες ενός ποταμού.

Δε σ’ ενδιαφέρει η σωτηρία κανενός

--------------------------------------------------------

Μου εδόθησαν τρεις μέρες ευκαιρία...να πιω από

Τα χείλη σου

Να κατέβω την γυριστή σκάλα του εφηβαίου σου

Τρεις μονάχα μέρες...

---------------------------------------------------------

Και δε μ’ ενδιαφέρει η σωτηρία κανενός

  ¶ 8:21 AM 0 Comments

  Μεγάλη Παρασκευή, παρότι δεν πιστεύω σε τίποτα, παρότι ακόμα κι αν υπήρχε Θεός θα διάλλεγα να είμαι με το μέρος του Σατανά, κάθε μεγάλη παρασκευή νιώθω το ίδιο άσχημα. Ένας θρήνος...

Έχω κάποια γεγονότα που θέλω να σας εξομολογηθώ κάποια στιγμή...αλλά δεν είναι τώρα η κατάλληλη. Το μόνο που θα πω είναι πως η διάσταση του ονείρου εισβάλλει όλο και πιο επίμονα στη ζωή μου.

Σκιά μεγάλου κρουαζερόπλοιου που προβάλλει...μία πολιτεία ολόκληρη, αρπαχτική, θάλλει με τα πλουμιά της από πάνω μου.  ¶ 11:11 AM 0 Comments

    ¶ 10:57 PM 1 Comments

    ¶ 1:52 PM 0 Comments

  lovvve

Τα πρωινά που πίνω τον καφέ μου στο γωνιακό μαγαζί του κινέζου,
ώρες ώρες με πιάνει και φαντάζομαι
πως είσαι εκεί.

Με το κόκκινο αδιάβροχο σου, τις ψηλοτάκουνες μπότες...
με κοιτάς από ψηλά-

ο έρωτας σου, έχει εκείνη τη δυσάρεστη αίσθηση ευτελισμού,
όπως όταν, παιδί, δε μπορείς να κρατήσεις τα ούρα σου μπροστά σε κόσμο:

ο έρωτας σου ένα χρυσό ποτάμι στα ρείθρα των μηρών  ¶ 11:49 AM 2 Comments

  Ι

Βλέπω μέσα από το παράθυρο
τ' αμάξια να περνούν
μια τύπισσα -παρότι η μέρα ωχρή-
με τα μαύρα γυαλιά βαδίζει στο πεζοδρόμιο

Κοιτώ κι ονειρεύομαι πως φτάνω μαζί της στο φοιτητικό της
δωμάτιο
ονειρεύομαι μια δωρεά αγάπης
κάτι απρόσμενο

Όπως τότε που έσπασαν τα κέρματα της πλάτης σου
στα χέρια μου  ¶ 7:14 AM 1 Comments

 

Piss

Διαβάζω D.H. Lawrence γιατί μ’αρέσει η διαρκής παροχή σκέψεων και συναισθημάτων που έχει η γραφή του. Υπεραμύνεται φλογερά της παγανιστικής κοσμολογίας του –δεν υποκρίνεται, δεν ακολουθεί κάποιο τρεντ, ότι λέει το πιστεύει- . Θυμάμαι όταν πρωτοδιάβασα τις σημειώσεις του πάνω στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Σιγχαίνεται το μίσος όταν αυτό στρέφεται κατά της ομορφιάς, του έρωτα, της πορνογραφίας, του πλούτου, του οτιδήποτε θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στην έννοια excess. Σιγχαίνεται τον ερημίτη γιατί ευαγγελίζεται την εκδίκηση.

Είναι απότομος, σχεδόν εκτελεστής στις περιγραφές του. Με ωμότητα επιλέγει ατάκες και περιγραφές που έχουν κάποια σκιά πάνω τους, μία σκιά που σε κάνει να νιώθεις άβολα, όπως αυτή ενός κατουρημένου παντελονιού. Αυτό δε νομίζω ότι προδίδει μια προσπάθεια από μεριάς του να ‘αποκαλύψει’ την αθέατη πλευρά των προσώπων και των πραγμάτων. Δεν έχει ψυχαναλυτικές εμμονές -όσο κι αν στον απαίδευτο αναγνώστη του αυτό ακούγεται παράδοξο -.

Όλα πιστεύω έχουν να κάνουν με την καλλιτεχνική του άποψη, η οποία έχει να κάνει με τις αισθήεις. Άλλωστε αυτή είναι και η ιδεολογία του πάνω κάτω...ότι διεγείρει είναι καλό, είναι σχεδόν συνώνυμο της ουσίας της ζωής. Σχεδόν λέω γιατί προφανώς δεν αρκεί να διεγείρει τις αισθήσεις αλλά και το μυαλό...να μπορεί να γίνει ανάμνηση, ιδέα, να έχει χρησιμότητα και στον αυνανισμό όπως όλα τα φετίχ, όπως όλη η καλή πορνογραφία. Εξ’ ου και η ταύτιση των δύο στη σκέψη του.

Σκέφτομαι λοιπόν πως η κινηματογραφία του είναι εξαιρετική. Αν η Βιρτζίνια Γουλφ βάζει την κάμερα στο ανθρώπινο μάτι, φεύγοντας από θέμα σε θέμα χωρίς συνοχή, ο Λόρενς φαίνεται να τη βάζει στα γεννητικά όργανα...κάθε αφηγηματικό του frame αναπτύσσεται γύρω από μία διέγερση, μία έκκριση ούρων.

  ¶ 7:03 AM 0 Comments

 
Ι
Πάνω στο στύλο του προβολέα, σε μία ψάθινη καρέκλα την οποία άφησε για τον παλιαντζή κάποιος στο δρόμο, στο πλυμένο μπαρμπρίζ μίας παλιάς ντότζ...παντού δεκαοχτούρες.

ΙΙ
...επιστάτες κάθε ρέπλικας, απορριματοφάγοι...τις έχω ανακαλύψει πίσω από τα λαγγερά βλέμματα των ξανθών Σουηδέζων, φτερούγισαν μέσα από τους τσουπρωτούς κώλους των ημιεφήβων που γάμησα.

  ¶ 5:17 AM 0 Comments